„Nie zawsze z perspektywy miasta widać, jak wiele zmian może zachodzić na wsi”. Szczególnie potrzebne jest przygotowanie polskich elit politycznych na debatę o Wspólnej Polityce Rolnej (WPR). Udział rolnictwa i wsi w polskiej gospodarce jest szczególnie wysoki na tle pozostałych krajów UE. Wymaga i oczekuje ono istotnych zmian ekonomicznych i społecznych. WPR jest narzędziem, które może przesądzić o skuteczności procesów gospodarczych i cywilizacyjnych w rolnictwie.
Polska potrzebuje dużych środków do zmian systemowych w rolnictwie, abstrahując od spraw związanych z autonomią w kształtowaniu krajowych i regionalnych programów wsparcia. Dotyczy to kwestii własnościowych, konsolidacji areałów rolnych, systemów społecznych (np. reforma KRUS), innowacji i technologii, wyzwań towarzyszących zmniejszeniu negatywnego wpływu rolnictwa na środowisko.
Wyzwania stojące przed polską wsią i rolnictwem w nowej perspektywie budżetowej WPR
Debaty
Debata
Solidarność międzypokoleniowa będzie jednym z największych wyzwań polityki społecznej w XXI w.
Jednym z wciąż nierozwiązanych problemów obniżonej dzietności jest nieskupianie polityki rodzinnej wokół sprzężeń na styku z rynkiem pracy.
Zrównoważony rozwój to sytuacja, gdy bieżące pokolenia nie żyją na koszt przyszłych pokoleń.
Znaczącym czynnikiem podnoszenia standardu życia i zamożności w Polsce jest skuteczność zarządzania zarówno
na poziomie podstawowych jednostek państwa - gmin czy powiatów - jak
i samych przedsiębiorstw
Nowoczesny system emerytalny powinien znosić regułę wieku emerytalnego na rzecz zgromadzonej składki. Uelastyczni to rynek pracy oraz urealni jej rynkową wycenę.
Stabilność finansowa
jest dobrem publicznym
(S. Kluza 2006)
Gospodarka to ludzie
(S. Kluza 2006)
Konkurencja o kapitał ludzki będzie największą szansą i ryzykiem dla rozwoju cywilizacyjnego państw i regionów w XXIw.
Współczesne państwa będą konkurować międzynarodowo warunkami życia, które stwarzają dla swoich społeczeństw
Rolą państwa jest zapewnienie równowagi regulacyjnej dla sektora finansowego.
Jej nadmiar lub niedobór skutkuje chłodzeniem gospodarki lub wzrostem rynka niestabilności instytucji finansowych (S Kluza)
